bükleniv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bükleniv

katlanma, büklüm olma.

Son arananlar:

• mimesis,
• kedüt,
• sazmyk,
• adıge,
• gönçülük,
• fall,
• caesura,
• güjük,
• çiynidüşük,
• kurğat,
• Kaban,
• bölmek,
• fata,
• beh,
• ukuk,
• naýça,
• nahar,
• Orient,
• guilt,
• jamgarma,
• panoh,
• bükleniv