bökmek
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
bökmek
[bökmök], işl. 1. Towsup bir ýerden ýa- da bir zadyň üstünden geçmek, böküp düşmek. Ol giň ýapdan böküp geçdi. 2. Ýere ýa-da bir ýerde urlup, ýokary ýa-da gapdala gitmek. Batly urlan top ýere degip, ýokary bökdi. 3. göç.m. Ýüregiň heýjana gelmegi. Söýgi sözüni eşiden badyna ýüregi böküp başlady.
‣ Böküp turmak tarsa, birden, çalt ýeriňden turmak. Guwanç ýerinden böküp turdy.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
bökmek
eğilerek yere kapanmak, yemekten bıkıp, doyup usanmak, bıkmak, gözü doymak, kanmak. II, 18, 19 bkz> bükmek