bökmek

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

bökmek

[bökmök], işl. 1. Towsup bir ýerden ýa- da bir zadyň üstünden geçmek, böküp düşmek. Ol giň ýapdan böküp geçdi. 2. Ýere ýa-da bir ýerde urlup, ýokary ýa-da gapdala gitmek. Batly urlan top ýere degip, ýokary bökdi. 3. göç.m. Ýüregiň heýjana gelmegi. Söýgi sözüni eşiden badyna ýüregi böküp başlady.
 ‣ Böküp turmak tarsa, birden, çalt ýeriňden turmak. Guwanç ýerinden böküp turdy.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

bökmek

eğilerek yere kapanmak, yemekten bıkıp, doyup usanmak, bıkmak, gözü doymak, kanmak. II, 18, 19 bkz> bükmek

Son arananlar:

• köktaş,
• eñrekey,
• azbuz,
• yashshamagur,
• geri,
• meymun,
• Küfür,
• yaxshi,
• cavalry,
• jyzzynlamak,
• ýalaňy,
• təsbeh,
• yzlaşyk,
• ölkön,
• mica,
• jemgyýet,
• ayakkabıcı,
• cürmö,
• Tatarcık,
• əzgil,
• mevzuat,
• bökmek