burunñu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

burunñu

1. Önceki, evvelki. ~ cıl: önceki sene; 2. Eski, kadim, antik. ~ adetle: kadim adetler, ~ tille: antik diller, eski diller, ~ caşav: eski yaşam.

Son arananlar:

• tupurmoq,
• adımlamak,
• quturish,
• Kulatmak,
• olunma,
• sing,
• Çoku,
• qiy,
• atma,
• uşaklav,
• Şafak,
• tüccar,
• sorukmak,
• Cep,
• süyev,
• mungghul,
• gosfand,
• savam,
• tənbeh,,
• tırtılsı,
• keze,
• burunñu