bukulatıv
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
bukulatıv
tozutma, toz kaldırma, işkembeden atma. Bukulatmak 1.Toz çıkarmak, tozutmak, tozdan aldırmak. Üynü bukulatma: evi tozutma, atlıla colnu bukulatıp keledile: atlılar yolu tozutup geliyorlar. 2. Yalan söylemek, işkembeden atmak, tozutmak. Ol bukulatırğa bir da öçdü: o yalan söylemeyi çok alışık.