dıbbız

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

dıbbız

~ından olturmak: kıç üstü oturmak, şapa oturmak (mec.).

Son arananlar:

• sollamak,
• aptekçə,
• begzada,
• Baay,
• folklore,
• tullamoq,
• lale,
• tukulcu,
• disciplinary,
• narıncı,
• müsəlla,
• typology,
• ekiz,
• Yağma,
• faska,
• böhran,
• hod,
• gürbe,
• kahrolmak,
• ferde,
• uchramoq,
• dıbbız