buku

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

buku

toz. Bolğannı ~dan aldırdıñ: her tarafı tozuttun, üynü içi ~dan toldu: evin içi tozdan doldu, ~sun kakmak: tozunu silkelemek, azarlamak, haddini bildirmek. Bukusun kaktırmay tohtamadı: kendini azarlatmadan durmadı.

Son arananlar:

• yolovchi,
• hasayni,
• suvaşqan,
• güvensiz,
• turaq,
• Bezmek,
• küzö,
• flee,
• Pilla,
• sopun,
• kişilik,
• Tibb,
• böğür,
• tegi,
• ordo,
• Kibrit,
• proffer,
• singirmek,
• CİN,
• çarçur,
• dikkiç,
• buku