kergiç

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kergiç

herhangi bir nesneyi germek için yarayan aygıt; kergiç cip: çocuk beşiğinde bir nevi ağ teşkil eden örme.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kergiç

gerici, gergef, gergi, kalıp. ~ ge salıv: gerici alete yerleştirme, ~de tikmek: gergefte dikmek, cuvurğan ~: yorgan gergisi, yorgan gerici alet.

Son arananlar:

• abbosiy,
• qoshqar,
• titul,
• gecə,
• davolash,
• məkruh,
• depmeklik,
• örneğin,
• heybe,
• küzen,
• hikmet,
• Çörek,
• essence,
• devamlı,
• görüntü,
• bolgus,
• däri,
• ırgat,
• Buruk,
• reklam,
• Emare,
• kergiç