bitimli

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

bitimli

с. 1) бетемле; ахырлы; 2) бетә торган

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bitimli

verimli, bitimli, münbit; gösterişli, cüsseli. Alamat ~ bir cıl kördük: fevkalade verimli bir yıl gördük, karlı kışnı cazı ~ bolur (d): karlı kışın yazı bitimli olur.

Son arananlar:

• feyiz,
• müjmel,
• Yoq,
• mayka,
• təsəvvüf,
• Karabin,
• meňkeş,
• ice,
• çəvik,
• fermuar,
• bijan,
• saline,
• ferocity,
• kuturğan,
• sorturmak,
• ümumilik,
• fearful,
• trajectory,
• Kıyma,
• qalpaqlı,
• tramvay,
• bitimli