bitimli
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
bitimli
с. 1) бетемле; ахырлы; 2) бетә торган
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
bitimli
verimli, bitimli, münbit; gösterişli, cüsseli. Alamat ~ bir cıl kördük: fevkalade verimli bir yıl gördük, karlı kışnı cazı ~ bolur (d): karlı kışın yazı bitimli olur.
Son arananlar:
- samsyk,
- karash,
- obekt,
- bitaraplaşdyrmak,
- Arxalanmaq,
- İvedi,
- angler,
- whipping,
- bürenmek,
- kısıtlı,
- butur,
- tester,
- uchrashmaq,
- kataa,
- Diye,
- ayax,
- bilçeki,
- albars,
- boyinchadoz,
- pastkashlik,
- geyim,
- bitimli