bilev

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bilev

1. Bileme, bile taşı. ~ meşina: bile makinası, bileme cihazı, bıçaknı ~ge tut: pıçağı bile taşına sür, ~ cılan: zehirsiz yılan, kara yılan; 2. Plak. Altın ~: altın plak, taş ~: taş plak.

Son arananlar:

• abrupt,
• ayıg,
• Simit,
• edgy,
• diametr,
• mebel,
• tétim,
• agreement,
• recognizable,
• gitçe,
• kasr,
• mesele,
• xiyar,
• qaşqaldaq,
• hamshira,
• fəyzyab,
• mısmırıqlı,
• qondarmaq,
• Parola,
• aşxana,
• kasni,
• bilev