bezim

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bezim

oyalanma, sallanma, eylenme.

Son arananlar:

• nimdaş,
• költürmek,
• Güləbətin,
• Kopya,
• qurum,
• futlyar,
• bütüü,
• pusuşmak,
• oxay,
• palman,
• gum,
• görgi,
• Cığır,
• zağca,
• öskürək,
• söymək,
• Göterim,
• usal kişi,
• Vahid,
• höňküldemek,
• orma,
• bezim