bezim

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bezim

oyalanma, sallanma, eylenme.

Son arananlar:

• hissli,
• Badı,
• şekildi,
• tırkaz,
• Sevda,
• meşguliyet,
• rowaç,
• omillik,
• Kı,
• kerelegen,
• vurdumduymaz,
• buçuk,
• Resim,
• keşaşa,
• turbaza,
• keçinəcək,
• awçı,
• bıhı,
• hematite,
• synagogue,
• anqo,
• bezim