bediş

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bediş

utanç verici, ayıp, kötü nam, aşağılama. ~ etip söleşdi: aşağılayarak konuştu, ~ aytmak: ayıbını söylemek, ~ zat: ayıp şey, anı ne ~i bardı: onun ne ayıbı var, ~i bolmağan adam: ayıbı olmayan adam

Son arananlar:

• erzimek,
• maşok,
• Tish,
• haydaqchi,
• Sikişmek,
• remz,
• motka,
• yumrulanmaq,
• Sinmek,
• gözlegçi,
• Gazab,
• yengmoq,
• öldürme,
• mister,
• kötön,
• apparition,
• tebigylyk,
• gyrgy,
• massy,
• Meğer,
• qilman,
• bediş