başlı
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
başlı
с. башлы
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
başlı
sif.
1. Başı, təpəsi olan.
2. məc. dan. Ağıllı, zehinli, çox bilikli. Dünən [Abbasın] evinə gələn kim imişsə, başlı adam imiş, “içərilərdən” gəlmişmiş. Mir Cəlal.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
başlı
I. zirvəli, təpəli
{zirveli, tepeli}
II. ağıllı, zehnli, bilikli
{akıllı, düşünceli, bilgili}
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
başlı
akıllı, başlı
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
başlı
1. Kapaklı, kafalı. Eki ~: iki başlı, ak ~ adam: ak başlı adam, segiz ~lı üydegi: sekiz başlı aile. 2. İki kulplu ve kapaklı tencereye benzer çinko kap.