bağınmak
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
bağınmak
güvenmek, bel bağlamak; boyun eğmek, itaat etmek. Men saña bağınıp kelgenme: ben sana güvenerek geldim, unuthannı sağınma, cekirgenñe bağınma (d): unutanı hatırlama, horozlanana boyun eğme.