bağınmak

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

bağınmak

güvenmek, bel bağlamak; boyun eğmek, itaat etmek. Men saña bağınıp kelgenme: ben sana güvenerek geldim, unuthannı sağınma, cekirgenñe bağınma (d): unutanı hatırlama, horozlanana boyun eğme.

Son arananlar:

• man,
• tomalmak,
• yöndəmsiz,
• mana,
• owurtlamak,
• pazar,
• yÉ™m,
• sawçy,
• manaa,
• komakchi,
• natəmiz,
• santim,
• vary,
• manage,
• çöl,
• mehmondorlik,
• birikmezlik,
• buyurmoq,
• irizmek,
• manageable,
• least,
• bağınmak