barğan
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
barğan
1. Giden, gidişat, seyir, akış. suvnu ~ı: suyun akışı, cıyılıvnu ~ı: toplantının gidişatı, işni ~ı: işin gidişatı, 2. Varan, ulaşan, giden, akan. Alayğa ~ña soruğuz: oraya gidene sorunuz, ~ı bıla kaythanı teñ boldu: gitmesiyle dönmesi bir oldu, ~ suv: akarsu.
Son arananlar:
- bulganmak,
- inferiority,
- dictum,
- bekenek,
- anemi,
- bikef,
- qanqaraldan,
- turkıglanmak,
- yokadmak,
- po'k,
- Bitim,
- ilgaklamoq,
- tarı,
- shakar,
- saqındırmaq,
- sapid,
- examiner,
- ymarat,
- mayla,
- kotor,
- transmit,
- barğan