Bitim
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
bitim
и. 1) (әсәрдә һ. б.) бетем; 2) бетү
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
bitim
1. Antlaşma
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
bitim
verim, bitim; görünüş, yapı, cüsse, yaradılış. Sabannı ~i igidi: tarlanın verimi iyidir, bu çüyündürnü ~i aman tüldü: bu pancarın bitimi fena değil; adamnı bitimi bek ılıhtındı: adamın yapısı çok iri, kıznı bet ~i arivdu: kızın yüz görünüşü güzel.