aşavçu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

aşavçu

yiyici, obur, rüşvetçi, avantacı; ağız. ~ stol: yemek masası, ol ~nu biridi: o rüşvetçinin (yiyicinin) biridir. ~ñu cab!: Ağzını kapat!,

Son arananlar:

• Palton,
• oyat,
• eylə,
• göjey,
• Ko'k,
• belial,
• tokga,
• ifaçı,
• yunçıtmak,
• tr,
• kapıcı,
• yaşıllaşmaq,
• Dondurma,
• peyda,
• taranglamoq,
• güreýiş,
• ochlik,
• oğmak,
• oymoq,
• taskak,
• qaror,
• aşavçu