azab

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

azab

azab. ~ çekmek: azab çekmek, ~ bermek: azab vermek, ~ salmak: azab vermek, ~ha tüşmek: azaba düşmek, ~ha kalmak: azaba düçar olmak, ahırat ~: ahiret azabı, kabır ~: kabir azabı, kara ~: tahammül edilmez azab. ~lı kabır: azap çeken kabir (d).

Son arananlar:

• qəhər,
• Harbız,
• mıçhı,
• söymək,
• Diyirlətmək,
• heredity,
• kutsuz,
• sürgülemek,
• kullukçu,
• tanınmış,
• alenen,
• nart,
• Düven,
• termoq,
• kərənti,
• Kıran,
• həmdəmlik,
• varrak,
• keyik,
• hameş,
• ajun,
• azab