azab

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

azab

azab. ~ çekmek: azab çekmek, ~ bermek: azab vermek, ~ salmak: azab vermek, ~ha tüşmek: azaba düşmek, ~ha kalmak: azaba düçar olmak, ahırat ~: ahiret azabı, kabır ~: kabir azabı, kara ~: tahammül edilmez azab. ~lı kabır: azap çeken kabir (d).

Son arananlar:

• yolamoq,
• barmaklık,
• fake,
• söküt,
• ball,
• Kurum,
• islendik,
• bulgamak,
• küf,
• zəbt,
• mezkur,
• almanca,
• balayatqu,
• bağırmak,
• gyzyljagurt,
• seise,
• takasoqol,
• incilmek,
• qaş,
• interference,
• dominion,
• azab