avuv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

avuv

(avmak’dan) devrilme, yıkılma.

Son arananlar:

• derivatsion,
• Çelme,
• kaçarman,
• tayız,
• poza,
• tökö,
• tutkulu,
• qitiqli,
• yamamak,
• abune,
• Çalbar,
• despondent,
• çozuş,
• dutey,
• ziya,
• nimdaş,
• bardosh,
• hortum,
• buza,
• durum,
• unrest,
• avuv