arıtıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

arıtıv

1. Aorma. 2. Soyma, temizleme.

Son arananlar:

• kalot,
• attestasiya,
• suysal,
• biçici,
• Milletvekili,
• NART,
• eteç,
• Worst,
• Alpha,
• baral,
• Babe,
• qıf,
• Gerçi,
• külek,
• askarcha,
• FARK,
• intimation,
• osmo,
• ağartı,
• İtiraf,
• Belertmek,
• arıtıv