arıtıv

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

arıtıv

1. Aorma. 2. Soyma, temizleme.

Son arananlar:

• Duygu,
• kip,
• çevrilmək,
• Oqarmoq,
• tüymek,
• sharhlovchi,
• xavotirlik,
• çıda,
• ter,
• Çəlik,
• alık,
• yutuk,
• kence,
• saçlanma,
• dönədönə,
• bölüüçü,
• xamak,
• çüýretmek,
• ürküntü,
• Oddiy,
• candaş,
• arıtıv