arkuçı

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

arkuçı

iki kişi arasında araç olan; evlenme zamanında dünürler arasında gelip giden kişi·I, 141

Son arananlar:

• torpaq,
• aint,
• Nikasyz,
• göçürilmek,
• bezor,
• taazım,
• sögünjeň,
• bozguç,
• yortdurmaq,
• bus,
• brainchild,
• canhacan,
• yərimək,
• orunsuz,
• consummation,
• loğlamak,
• Talu,
• unutul,
• Til,
• enlarge,
• bürkmek,
• arkuçı