arkuçı

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

arkuçı

iki kişi arasında araç olan; evlenme zamanında dünürler arasında gelip giden kişi·I, 141

Son arananlar:

• redaksiyon,
• Kimerse,
• tərifəlayiq,
• bitímek,
• künöölön,
• qısılmış,
• birinc,
• əlil,
• gəndalaş,
• fitir,
• qayroqboz,
• Gıcık,
• baxshi,
• dariger,
• road,
• çoktuu,
• Kütmek,
• günorta,
• eldrük,
• safran,
• bargız,
• arkuçı