anaçı

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

anaçı

1. ebe, kabile; anaçı kir- : ebelik mesleğine girmek; ebelik etmek; açki özü tuuy albay atıp, kovgo anaçı kiriptir ats. : keçi kendisi doğuramamışken, koyuna ebelik etmiye gitmiş. 2.= eneçi.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

anaçı

~ katın: ebe, doğum yaptıran kadın.

Son arananlar:

• şardaan,
• psikolengüistik,
• köt,
• TARUS,
• hüsran,
• day,
• etçi,
• daldırma,
• enkaz,
• orfoqrafiya,
• muñlug,
• aram,
• rəftarlı,
• ünnemek,
• deşt,
• toqimlamoq,
• müteaddid,
• masmavi,
• bodlug,
• balabanlık,
• pavyon,
• anaçı