anaçı

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

anaçı

1. ebe, kabile; anaçı kir- : ebelik mesleğine girmek; ebelik etmek; açki özü tuuy albay atıp, kovgo anaçı kiriptir ats. : keçi kendisi doğuramamışken, koyuna ebelik etmiye gitmiş. 2.= eneçi.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

anaçı

~ katın: ebe, doğum yaptıran kadın.

Son arananlar:

• erineş,
• Ayniqsa,
• Kısık,
• yumdurmaq,
• hangramoq,
• temirçi,
• radiokarnay,
• radicalism,
• gyzgalaňly,
• hafta,
• ökdeleme,
• tiqirlamoq,
• ýormak,
• haýat,
• bolmagur,
• birçok,
• alışdırılmaq,
• nisbətən,
• Kısganmak,
• syrynmak,
• yaramas,
• anaçı