anaçı

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

anaçı

1. ebe, kabile; anaçı kir- : ebelik mesleğine girmek; ebelik etmek; açki özü tuuy albay atıp, kovgo anaçı kiriptir ats. : keçi kendisi doğuramamışken, koyuna ebelik etmiye gitmiş. 2.= eneçi.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

anaçı

~ katın: ebe, doğum yaptıran kadın.

Son arananlar:

• şagla,
• Fate,
• ok-,
• göre,
• ıs,
• mazakoy,
• aýal,
• Fayda,
• xatakar,
• analyse,
• bozguncu,
• gr,
• carğak,
• ortaklaşmak,
• Fayz,
• celpi,
• örküçleýiş,
• askı,
• Faz,
• titi,
• Oklava,
• anaçı