amır

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

amır

a. emir, buyruk; amır tut- : emri yerine getirmek, emire, talebe boyun eğmek.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

amır

istek, arzu. ~ım tartmaydı: canım istemiyor, ~ım tutmaydı: canım çekmiyor, barırğa ~ı tartıb turadı: gitmeye canı çekip duruyor, ~ıñ tartsa eterse: canın istese yaparsın.

Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)

amır

sis, kırağı·I, 54 bkı

Son arananlar:

• mühacir,
• bodi,
• kalay,
• emit,
• kerchief,
• consequently,
• köydeş,
• -gil,
• dimi,
• Mübahisə,
• Krossvord,
• anlaşma,
• Sıkmır,
• moldav,
• allık,
• altınkulak,
• SORU,
• erke,
• hallan,
• farağat,
• kişisel,
• amır