amır
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
amır
a. emir, buyruk; amır tut- : emri yerine getirmek, emire, talebe boyun eğmek.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
amır
istek, arzu. ~ım tartmaydı: canım istemiyor, ~ım tutmaydı: canım çekmiyor, barırğa ~ı tartıb turadı: gitmeye canı çekip duruyor, ~ıñ tartsa eterse: canın istese yaparsın.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
amır
sis, kırağı·I, 54 bkı