Yaz
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
yaz
и. җәй; yaz günü җәй көне
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
yaz
Türkiye Türkçesi: yaz
Azerbaycan Türkçesi: yay
Başkurt Türkçesi: yäy
Kazak Türkçesi: jaz
Kırgız Türkçesi: cay
Özbek Türkçesi: yàz
Tatar Türkçesi: cäy
Türkmen Türkçesi: yalpak yası
Uygur Türkçesi: yayma yapilak
Rusça: ploskiy
Azerbaycan Türkçesinin Açıklamalı Sözlüğü (Orucovun, 2006)
yaz
is. İlin qış ilə yay arasında olan fəsli: bahar. Yaz gəldi. Yaz çıxdı. Yaz çiçəyi. Yaz fəsli. Yaz yağışı. Yaz şumu. – Bir gül ilə yaz olmaz. (Ata. sözü). [Qurbanəli:] Elə ki genə yaz açıldı, hamısı genə kənd işlərinə gedəcəklər. N.Nərimanov. Bu yaz başqa yazdır, bu yaz daha da xoşdur; Vay o qəlbə ki boşdur. M.Müşfiq. • Yaz ağzı – yazın başlanğıcı. Yaz ağzı molla bazardan bir ikicanlı keçi alır ki, südü ilə uşaqlarını dolandırsın. “M.N.lətif.” Yaz başı – yazın əvvəli. Bax dumana dağ başında; Dərdə düşmüş gül yaşında; Coşmuş gözlər, yaz başında; Duman ağlar, bən ağlaram! Ə.Cavad. O enən, o qalxan səslər, avazlar; Yaz başı dağların selidir, bəlkə? B.Vahabzadə. Yazdanyaza – hər ilin yazında, hər yazda.
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
yaz
bahar
{bahar}
Pamukkale Azerbaycan Türkçesi - Türkiye Türkçesi (ADT versiyonu)
yaz
bahar, ilkbahar
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
yaz
Yaz. Yaz küni – Yaz günü.
Dîvânü Lugâti’t-Türk Dizini (TDK)
yaz
ilk yaz, yaz· II, 172, 285; III, 159, 285