Urba

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

urba

[urvo], at. Ýaýylýan hamyra sepmek üçin hemişe kendirikde galdyrylýan un. Ununda bolan urbasynda-da bolar (Nakyl).
 ‣ Urba çalmak gelin, mal, maşyn ýaly zatlar edinilende bagtlysy, düşümlisi bolsun diýen maksat bilen çalynýan, sepilýän un. Oglan tarapy gyz almaga gelende gudalar biri-biriniň ýüzüne urba çalýarlar (“Edebiýat we sungat”).

Son arananlar:

• pack,
• göynəmək,
• azaşma,
• parh,
• Terkin,
• tapshuruq,
• mani,
• inçekesel,
• mediocrity,
• Pantolon,
• hövsələ,
• sılağıla,
• goruk,
• CAAZ,
• cesaret,
• kurgak,
• yamoqchi,
• zyrlamak,
• inək,
• müşteri,
• celim,
• Urba