Urba

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

urba

[urvo], at. Ýaýylýan hamyra sepmek üçin hemişe kendirikde galdyrylýan un. Ununda bolan urbasynda-da bolar (Nakyl).
 ‣ Urba çalmak gelin, mal, maşyn ýaly zatlar edinilende bagtlysy, düşümlisi bolsun diýen maksat bilen çalynýan, sepilýän un. Oglan tarapy gyz almaga gelende gudalar biri-biriniň ýüzüne urba çalýarlar (“Edebiýat we sungat”).

Son arananlar:

• kerlik,
• dəmyə,
• Sany,
• sud,
• pepper,
• dordoq,
• krujevaçı,
• stink,
• ygşyldamak,
• öklemek,
• reybi,
• kayısı,
• Briqadir,
• Elmas,
• tamlı,
• hökmranlıq,
• seaside,
• çapçı,
• kavga,
• Öýdeçi,
• derken,
• Urba