Küf

Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)

küf

[Köken: Kökeni belirsiz] Önez, Gök

Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)

küf

с. күксегән

Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)

küf

Türkiye Türkçesi: küf
Azerbaycan Türkçesi: kif
Başkurt Türkçesi: üŋaⱬ bäs
Kazak Türkçesi: öŋez zeŋ
Kırgız Türkçesi: kök zak
Özbek Türkçesi: màğàr pöpänäk
Tatar Türkçesi: küksü küksigän
Türkmen Türkçesi: heŋ zeŋ
Uygur Türkçesi: kük dat
Rusça: plesen'

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

küf

(malk.) ambarın zahire konulan bölmesi.

Son arananlar:

• örküçleýiş,
• Susma,
• tukulcu,
• bolmak,
• aşındırmak,
• kırçalmak,
• hyjuwly,
• mador,
• assa,
• Ortak,
• nəvənəticə,
• Şaşı,
• məsləkbaz,
• Tomuz,
• rəva,
• bolghanliq,
• mekgejöwen,
• karbonlaşdırılmaq,
• ultang,
• ucaboylu,
• nohaqlik,
• Küf