Käkil

Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)

käkil

[kä:kil], at. 1. Süýr depede goýlup ösdürilýän saç, kekil. Käkilleriň towlansyn, burmasy telli bolsun, Gel, wadaňy birge goý, ykraryň belli bolsun (Talyby). 2. Atyň maňlaýyna dökülip duran ýal. Bir bedew hanazat bolar syýaksyz, Guýrugy, käkili, ýaly bolmasa (Magtymguly). 3. Adam ady.

Son arananlar:

• yorimoq,
• jemleme,
• hujjatli,
• Newcomer,
• kaykı,
• yumınmak,
• dug,
• savakonak,
• beynamaz,
• yenig,
• yurish,
• Çerik,
• öňürdik,
• Rozgor,
• çümhörek,
• türetmek,
• koyka,
• Harç,
• yan-,
• kürs,
• müvekkil,
• Käkil