KÜSEMEK
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
küsemek
(canı) çekmek, (içi) çekmek, arzu etmek, özlemek, aramak. Sabiyleni küsedim: çocukları özledim, kertme aşağannı küseyme: ahlat yemeyi canım çekti, küsegeniñi tapsañ ne bar edi: aradığını bulabilseydin ne olurdu, küsegen tapmaz. izlegen tabar (as.): özleyen değil arayan bulur, küsegeniñ bosağa tübünde(d): aradığın kapı dibinde, oy sen meni küsegin: ah sen bana hasret kalsaydın, senimi küseyme: sana hasret miyim, anamı küsep turama: annemi özleyip duruyorum.