Kire

Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)

kire

a. mekkâre, mekkâre ücreti, katar; kirege tüş: mekkâre ile gitmek; kızıl kire: kızıl katar; col-kire: nakliyat, transport.

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

kire

1. Küme, yığın. Buday ~: çeş, buğday yığını, gardoş ~: patates yığını, çüğündür ~le: pancar yığınları. 2. Kira, icar. Üynü ~ hakğa beriv: evi kiraya verme.

Son arananlar:

• span,
• bayt,
• qəndabi,
• çağrılık,
• sızlav,
• ülgürtmek,
• tatıv,
• cüdö,
• kamalsız,
• tutçı,
• nezle,
• sphere,
• abrazivlar,
• Aldamcı,
• tileşmek,
• kacaş,
• tushovli,
• riyaset,
• frightened,
• dallam,
• aldırğıç,
• Kire