Kenef

Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)

kenef

[Köken: Arapça] Ayakyolu

Uşak Ağzı Sözlüğü (Sunucu, 2001)

kenef

1) Yüz numara. 2) Pis kişi. Ağzı pis kişi.

Son arananlar:

• zayl,
• ötengeçenler,
• orton,
• evvelki,
• TORUS,
• developer,
• kireçi,
• mahtavlu,
• əsəbləşmək,
• oyt,
• erke,
• tepbet,
• sabitləşmə,
• çenem,
• Gelmek,
• those,
• qabarma,
• tiqinlik,
• aýa,
• Posta,
• alçü,
• Kenef