Kenef

Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)

kenef

[Köken: Arapça] Ayakyolu

Uşak Ağzı Sözlüğü (Sunucu, 2001)

kenef

1) Yüz numara. 2) Pis kişi. Ağzı pis kişi.

Son arananlar:

• Tau,
• baktököl,
• cıra,
• kañk,
• cargız,
• tekbir,
• gardankash,
• sewebi,
• Bezek,
• vərəqlənmək,
• fakat,,
• rutubat,
• oyulğan,
• yenilgi,
• tangens,
• sincap,
• terrible,
• sho‘rlik,
• süngülü,
• xilt,
• Köt,
• Kenef