Ebebi

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

eb-ebi

yol, yordam, yol-yordam, usul, racon, yöntem, münasip, uygun şekil. Ebi bıla: yoluyla, yordamıyla, usulüyle, münasip şekilde, uygun biçimde, gerektiği şekilde; ebin bilgen: usulünü bilen, yöntemini bilen, münasip şeklini bilen; eb bilgen adam: yol-yordam bilen adam, ol endi işni ebine tüzelgendi: o artık işin yöntemini kavramış, ebin bilmegen: yolunu-yordamını bilmeyen.

Son arananlar:

• çoçoy,
• ancaq,
• ahalteke,
• xonasallot,
• turarjay,
• moon,
• mandürmak,
• Bezek,
• ürk,
• señirçke,
• concatenate,
• yalama,
• sanlılık,
• golçur,
• caam,
• çişme,
• tal'at,
• düzgünleşibermek,
• Doğmak,
• CELBİR,
• Fight,
• Ebebi