Ebebi
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
eb-ebi
yol, yordam, yol-yordam, usul, racon, yöntem, münasip, uygun şekil. Ebi bıla: yoluyla, yordamıyla, usulüyle, münasip şekilde, uygun biçimde, gerektiği şekilde; ebin bilgen: usulünü bilen, yöntemini bilen, münasip şeklini bilen; eb bilgen adam: yol-yordam bilen adam, ol endi işni ebine tüzelgendi: o artık işin yöntemini kavramış, ebin bilmegen: yolunu-yordamını bilmeyen.