Burç
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
burç
и. 1) кальганың (кирмәннең) почмак манарасы; 2) бөреҗ, зодиак йолдызлыгы
burçи. бот. дию борычы; төчкерек уты
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
burç
1. Biber
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
burç
Türkiye Türkçesi: burç
Azerbaycan Türkçesi: bürc
Başkurt Türkçesi: başnya
Kazak Türkçesi: murja
Kırgız Türkçesi: munara burana
Özbek Türkçesi: minàrä
Tatar Türkçesi: başnya manara
Türkmen Türkçesi: diŋ minãra
Uygur Türkçesi: munarä
Rusça: başn'a kreposti (zamka)
Kırgızca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Yudahin)
burç
köşe, zaviye (açı); kızıl burç odada başköşe; keñ burç mat. : geniş açı (zaviyei münferice); tar burç mat. : dar açı (zaviyei hadde); tik burç mat.: dik açı (zaviyei kaime) ; çekteş burç mat. : komşu açı (zaviyei mütecavire); köp caktuu burç mat. : çok yüzlü açı (çok vecihli zaviye); sızık burç mat. : çizgi açı; içki burç mat. : iç açı; tışkı burç mat. : dış açı; kaptal burç mat. : yan açı; kabarıñkı burç mat. : çıkıntılı açı; kayçı burç mat. : kesişen açılar (mütekatı zaviyeler); köp burç mat. : çokgen (mudalla); beş burç mat. : beşgen (muhammes).
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
burç
I, at. 1. Diwaryň we ş.m. ýasy, tekiz zatlaryň daşky we içki birleşýän ýeri, künji, çüňki. 2. mat. Bir nokatda birigen iki çyzygyň aralygy. Göni burç.
BURÇ II, at, ösüml.d. 1. Günorta ýurtlarda gögerýän ösümlik we onuň owradylyp nahara goşulýan ajy däneleri. Gara burç. Gara burçuň dänelerini üwemek. 2. Dik ýaýrap ösýän ýaprakly ösümlik we onuň içi tohumlyk däneli ajy ýa-da ajy bolmadyk tagamly süýnmek hasyly. Gyzyl burç. Bolgar burçy.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
burç
(malk.) bk. Purç.