Bitmek
Türkiye Türkçesi – Arı Duru Türkçe Sözlüğü (Kuleli, 2013)
bitmek
[Köken: Anlam genişlemesi] Bütmek (Tamamlanmak, Sona ermek, Bütün hale gelmek, Eksiksiz olmak), Tükenmek (Kalmamak, Fazlası olmamak, Sonu gelmek)
[Köken: Yerel] (bitki için) Ösmek, Bitmek
Türkiye Türkçesi – Tatarca Sözlük (Ganiyev, 1998)
bitmek
I ф.1) бетү; 2) хәлсезләнү, бетү сөйл.; 3) күч. бик ярату, гашыйк булу □ bitmez-tükenmez бетмәс-төкәнмәс
bitmekII ф. үсү
Arı Duru Türkçe – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kuleli)
bitmek
1. Bitmek (Bitki)
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
bitmek
Türkiye Türkçesi: bitmek
Azerbaycan Türkçesi: bitmäk tamamlanmag gurtarmag
Başkurt Türkçesi: tamamlanıv tivälläniv bötöv
Kazak Türkçesi: bitüv tügesilüv
Kırgız Türkçesi: butṻ ayaktō
Özbek Türkçesi: tügämàḳ bitmàḳ tâmàm bolmàḳ
Tatar Türkçesi: tögällänü tämamlanu oçlanu bitü
Türkmen Türkçesi: tamãmlanmak gutarmak bitmek
Uygur Türkçesi: pütmäk tügimäk
Rusça: konçat's'a zaverşat's'a
Karşılaştırmalı Türk Lehçeleri Sözlüğü (Ercilasun, 1991)
bitmek
Türkiye Türkçesi: bitmek
Azerbaycan Türkçesi: bitmäk
Başkurt Türkçesi: üsiv buyğa yitiv artıv
Kazak Türkçesi: bitüv ösüv
Kırgız Türkçesi: bütṻ ösṻ
Özbek Türkçesi: ösmàḳ
Tatar Türkçesi: üsü artu zurayu
Türkmen Türkçesi: bitmek bitğin bolmak
Uygur Türkçesi: ösmäk
Rusça: rasti
Azerbaycan Türkçesinin Sinonimler Sözlüğü (Çakıroğlu, 2013)
bitmek
yetişmək, cücərmək, göyərmək, Çıxmaq
{yetişmek, topraktan çıkmak, gövermek, çıkmak}
Türkmencenin Açıklamalı Sözlüğü (Kyýasowa, 2016)
bitmek
işl. 1. Tamamlanmak, tamam bolmak. Tabşyrylan işi bitirip, öýüne gaýtdy. 2. Ýerine ýetmek, berjaý bolmak. Agaň ýanynda diýeniň bitýämi? Diýeniniň bitjegini bilýä (“Görogly”). 3. Gögermek, ösmek. Türkmen düzünde biten, onda-da atyp sanabermeli özlüden ak bugdaýdan bişirilýän çöregi bir gezek iýen soňam onuň tagamyny unutmandyr (“Türkmenistan”). 4. Çökündi ýa-da kesmek tutup, beklenip, öňi ýapylmak, akmasy galmak. Çesmäň gözi bitipdir. Semawaryň jüründigi bitipdir. 5. Gutulmak, sagalmak. Bedene düşen ýara bireýýäm bitipdi (B. Seýtäkow).
Uygurca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Kurban, 2016)
bitmek
bk. pütmek.
Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)
bitmek
bitmek, tamamlanmak, hazır olmak; tükenmek, yorulmak, yorgun düşmek; (yerden) bitmek, çıkmak, yetişmek; takılıp kalmak, uğraşmak, titreyip durmak. Kiyimiñ tigilip bitgendi: elbisen dikilip bitmiş, işibiz alkın bitmegendi: işimiz henüz tamamlanmadı; seni izley bitip boşadım: seni arayarak bitip tükendim, endi arığanma, bitgenme: artık yoruldum, tükendim; athan urluğubuz ariv bitgendi: attığımız tohum iyi bitmiş, cerden bitip kelgença: topraktan çıkıp gelmiş gibi, baçhabızda bitgendi: bahçemizde yetişti; ol sabiyge nek bitip turasa: o çocukla niçin uğraşıp duruyorsun, avruğannı üsüne bitip turadı: hastanın üzerine titreyip duruyor, közü suratğa bitdi da kaldı: gözü resme takıldı da kaldı.