soñu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

soñu

son, plasenta; bk. ötene.

Son arananlar:

• zook,
• kam,
• gyjyklanmak,
• besh,
• etir,
• balki,
• depel,
• cırıl,
• Esrik,
• tamıtmak,
• garden,
• kelişkiç,
• xezine,
• kiçüü,
• tamata,
• biriçke,
• yadışmak,
• yumbalama,
• boyalmaq,
• creature,
• bobin,
• soñu