soñu

Karaçay-Malkarca – Türkiye Türkçesi Sözlüğü (Nevruz, 1991)

soñu

son, plasenta; bk. ötene.

Son arananlar:

• noxuna,
• ortaklaşmak,
• Yangın,
• xudahafizləşmə,
• sürek,
• Yoluk,
• Çıray,
• turkchi,
• qirmachi,
• zilyetlik,
• keçkir,
• dumba,
• balayatqu,
• dilimlemek,
• gaday,
• uçuru,
• Müraciət,
• badbadı,
• Pedagogy,
• taziye,
• Damıtmak,
• soñu