afaq
Explanatory Azerbaijani Dictionary (Orucovun, 2006)
afaq
is. [ər. “üfüq” söz. cəmi] şair.
1. Üfüqlər. Məhtab bir şəb idi, hava mişkbar idi; Afaqə nur axardı, səma ləməzar idi. M.Hadi. Hökmfərmadır onda sümtü sükut; Sarmış afaqını dumanlı bulud. A.Səhhət.
2. məc. Aləm, dünya, ölkələr mənasında. Afaqə düşdü ğülğülə hüsnündən, ey qəmər. Nəsimi. Rüsvayi-zəmanə oldu məndən; Afaqə fəsanə oldu məndən. Füzuli. [Şeyx Hadi:] Tutsa afaqı şöleyi-hikmət; Onu duymaz dumanlı gözlər, əvət. H.Cavid.