İlham
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
ilham
и. илһам, рух
ercilasun1991
ilham
Türkiye Türkçesi: ilham
Azerbaycan Türkçesi: ilham
Başkurt Türkçesi: ilham
Kazak Türkçesi: ilham şabıt ruⱨtanuvşılık
Kırgız Türkçesi: ilⱨam kötörüŋkü mãnay
Özbek Türkçesi: ilhàm
Tatar Türkçesi: ilham
Türkmen Türkçesi: ılham
Uygur Türkçesi: ilham
Rusça: vdoⱨno veniye vooduşevleniye
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
ilham
is. [ər.]
1. Yaradıcılıq zamanı özünü göstərən ruhlanma halı, yaradıcı fikrin yüksəlişi; ruhlanma, təb. Baxdıqca nur əmən bu yeni elə; Sənətin ilhamı açar qolqanad. A.Şaiq. Mən ilhamı bir dost kimi; İmdadıma çağırmışam. R.Rza. Sənətimə can-qan gətirən, ilhamıma uçuş verən balamla fəxr elədim. B.Bayramov. • İlham almaq – bir şeydən ruhlanmaq, vəcdə gəlmək, yaratmaq üçün ondan qüvvə almaq, təbə gəlmək. Yenə yaşıl don geyinmiş çəmənlər gülür; Təbiətdən ilham alıb ötür qumrular. S.Vurğun. Barmağın gəzdikcə pərdələrdə, mən; Min ilham almışam o nəğmələrdən. Z.Xəlil. İlham vermək – ruhlandırmaq, yaratmaq üçün qüvvə vermək, vəcdə gətirmək, şövqləndirmək. Ey müqəddəs həyat! Müqəddəs insan! Sana ilham verən yalnız ürəkdir. S.Vurğun. Bu, Bayram kişinin şair təbinə yeni bir ilham verdi. M.Rzaquluzadə. İlhama gəlmək – bax. ilham almaq. Şair öz şerinə ilhama gəlib can versə; Şeri bir inci kimi aləmi, dünyanı gəzər. S.Rüstəm. Əli içdikcə ilhama gəlib danışan adamlardan idi. M.İbrahimov. O, yenə düşünüb ilhama gəldi; Elə bil meşələr salama gəldi. H.Arif.
2. İlhamla şəklində zərf – böyük həvəslə, ruh yüksəkliyi ilə, ehtirasla, coşqun. İlhamla danışmaq. – Bizim ədəbiyyatımızda humanizm coşqun ilhamla tərənnüm edilmişdir.
Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)
ilham
ruhlanma, təb
{belirme, tecelli}
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
ilham
ilham
Uyghurche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Kurban, 2016)
ilham
a. İlham. Ilham bergüchi – İlham veren. Ilham almaq – İlham almak.