üzücü
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
üzücü
с. газаплы, интектергәч
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
üzücü
I. sif.
1. bax. üzgüçü. Hərçənd Yasəmən çox üzücü idi, amma bu itiaxan, daşları və böyük kolları yumalayan seldə üzmək mümkün deyildi. S.S.Axundov. Tərlan da, həkim də nəfəs almadan uşaqla üzücünün batdığı yerə baxdılar. M.Hüseyn.
2. Üzən, suyun üzərində duran, hərəkət edən. Üzücü nasos. Üzücü kran. Üzücü mayak.
II. sif. Adamı üzən, taqətdən, əldən salan; yorucu. Üzücü qızdırma. Üzücü intizar. – Üzücü gözətləmə dəqiqələrində Nəriman nə təmiz bahar havasından, nə mənzərələrdən, nə də Ənvərin ara-sıra zarafatlarından xoşlanırdı. Mir Cəlal.
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
üzücü
yorucu, yüzücü