üns
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
üns
is. [ər.]
1. klas. İnsan, bəşər, adam.
2. bax. ünsiyyət. • Üns bağlamaq (salmaq, tutmaq) – bax. ünsiyyət bağlamaq (salmaq, tutmaq) (“ünsiyyət”də). Çün ol bəşəriyyəti unutdu; Ahu onunla üns tutdu. Füzuli. Oğlan Nəriman əmi ilə Qərənfil bacıya doğma ata-anası kimi üns salmışdır. İ.Əfəndiyev.
Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)
üns
[ünüs], at. Bir zada gönükdirilen dykgat, bir zat hakynda edilýän oý, pikir, alada. Ol barmaklaryny basyp, galdyryp, üns bilen sanady (B. Kerbabaýew).
‣ Üns bermek bir zada pikir bermek, dykgat bilen nazar salmak, bir zadyň aladasyny etmek. Sen onuň gürrüňlerini pugta üns berip diňle hem-de paýhas eleginden elemegi başar (G. Seýitmädow). Ünsüni çekmek 1) biriniň pikirini, dykgatyny bir zada gönükdirmek, birini bir zat gyzyklandyrmak. 2) bir zat uçin alada etmek, bir zadyň ugrunda çalyşmak. Häzir biziň ähli ünsümiz şu işe çekildi.