örtmen

Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)

örtmen

[örtmön] at. 1. Ýüke ýapmak, ýüküň üstüni örtmek, dula germek üçin öýdelip dokalýan haly önümi. 2. Gelinleriň gyňaç daňynmagyň ýerine başyna atynýan ýaglygynyň, gyňajynyň umumy ady, örtgi.

Türkiye Tillar Diwani (TDK)

örtmen

dam, satıh· III, 412

Axir izdelgen sözler:

• ega,
• Cihaz,
• meñdeşmek,
• zalaka,
• kebimek,
• orov,
• kürək,
• colloq,
• düşgünç,
• yozdurma,
• pərdi,
• decaliter,
• kürsmek,
• boghun,
• ägirt,
• bolar,
• əməkdarlıq,
• düzənlik,
• Art,
• gereklik,
• goril,
• örtmen