çallanmaq
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
çallanmaq
(=çallaşmaq) f. Çal olmaq, bozarmaq. Gömgöy olan bir taxıl, görürsən, bir gün çallayıb, bir gün ağarır, vağanıyır, bir azdan tökülür, çürüyür. S.Rəhimov. // Ağarmağa başlamaq, dən düşmək. [Dostumun] rast və gözəl qaməti əyilib, rəngi soluxub, gözlərinin işığı gedib, səsi zəiflənib, üzünün və başının tükləri çallanıb.. F.Köçərli. İndi Rüstəmin qara gur saçları çoxdan seyrəkləşmiş və çallaşmışdı. M.İbrahimov.