zebun

Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)

zebun

[zevu:n], syp., k.d. Biçäre, pakyr, haldan düşen, ejiz, erbet, agyr. Görse bu zebun halym bady- saba, daň-säher (Magtymguly). Derdim zebun habar alsaň, Akgala soltan ederin (Baýly şahyr).
 ‣ Zebun bolmak hor düşmek, horlanmak. Zebun boldy meniň halym (“Şasenem – Garyp”).

Axir izdelgen sözler:

• amrulmak,
• tobokelçil,
• Armon,
• semestr,
• tılak,
• birkaç,
• peski,
• orguy,
• tötänlik,
• burış,
• süvari,
• canvass,
• whale,
• öňatly,
• döyəcləmək,
• taňkyramak,
• influx,
• prodüser,
• icap,,
• Bileşen,
• thesaurus,
• zebun