zebun

Türkmenche Izahliq Lughet (Kyýasowa, 2016)

zebun

[zevu:n], syp., k.d. Biçäre, pakyr, haldan düşen, ejiz, erbet, agyr. Görse bu zebun halym bady- saba, daň-säher (Magtymguly). Derdim zebun habar alsaň, Akgala soltan ederin (Baýly şahyr).
 ‣ Zebun bolmak hor düşmek, horlanmak. Zebun boldy meniň halym (“Şasenem – Garyp”).

Axir izdelgen sözler:

• lüçnüt,
• ýasalmak,
• Öksürmek,
• kuzə,
• solgun,
• jalüz,
• gıbır,
• talontaroj,
• misren,
• qiqirlamoq,
• asrash,
• ko'h,
• paxta,
• fix,
• aşyk,
• papaq,
• çuğulluq,
• jagalmay,
• hiza,
• ötürü,
• obmotka,
• zebun