ud-
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
ud
I. is. [ər.] Vətəni Hindistan sayılan, yandırılanda xoş iy verən bir ağac (xoş qoxu vermək üçün otaqlarda xüsusi qablarda – buxurdanlarda yandırılardı).
II. is. [ər.] Yaxın Şərqdə simli musiqi alətinin adı. Oxuyub-çalanlar yavaş-yavaş kamança və udu hazırlayıb çalmağa başladılar. M.S.Ordubadi. Ud, ney, tar, kaman çaldırdıq; Qışqırıb həşir qopartdıq bu gecə! Ə.Nəzmi.
Özbekche—In'gilische Lughet (Dirks, 2005)
ud
(Arabic) lute.
Türkiye Tillar Diwani (TDK)
ud
sığır, öküz·I, 45, 346 bkz> öd, ud
uyku, I, 46, 200 bkz> u, udu
sığır, öküz· II, 358