demə
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
demə
I. “Demək”dən f.is.
II. əd. Olmuş bir işin, hadisənin danışana sonradan məlum olduğunu bildirir. Demə, fərraşların kahıllarından yolda dustaqların biri əkilibmiş. “M.N.lətif.” Demə, sahibəzzaman tək deyilmiş, Nəsib bəy kimi tayı varmış. Mir Cəlal. // köhn. Bəzən “ki” (kim) bağlayıcısı ilə birlikdə. Demə kim, bir əmiri-şahsüvar; Eyləyibmiş o gündə əzmişikar. S.Ə.Şirvani.