sər
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
sər
[fars.] klas.
1. is. Baş. [Qurbani:] Sərim sadağadı, üzüm payəndaz; Candan qeyri yoxdur bir matah məndə. “Qurbani”. Ələsgərin ağlın aldın sərindən; Saf gövhərsən, sərraf seçib dərindən. Aşıq Ələsgər.
2. sif. Ən yaxşı, əla, baş. [Nəbi:] Boz at, səni sər tövlədə bağlaram; Qabağına yağlı quyruq doğraram. “Qaçaq Nəbi”.
Axir izdelgen sözler:
- Hatip,
- nişastalı,
- gırıldamak,
- göş,
- qeyerde,
- Yek,
- otçalan,
- Bomba,
- abas,
- goşuk,
- spiraea,
- niyetlenmek,
- oynatdırma,
- şırıldamak,
- kızğılt,
- inflame,
- zamana,
- olis,
- Hamarat,
- ikra,
- suwlabermek,
- sər