sima
Türkiye Türkchisi – Tiniq Türkche Lughiti (Kuleli, 2013)
sima
[Köken: Arapça] Yüz, Bet, Ön, Çıray
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
sima
и. 1) йөз, бит; melek sima фәрештә йөз(ле); 2) шәхес; tanınmış bir sima танылган шәхес
ercilasun1991
sima
Türkiye Türkçesi: sima
Azerbaycan Türkçesi: sḯma
Başkurt Türkçesi: yöⱬ bit şäⱨis
Kazak Türkçesi: jüz öŋ tulğa
Kırgız Türkçesi: bet cüz
Özbek Türkçesi: yüz bet siymà
Tatar Türkçesi: yöz bit şaⱨis
Türkmen Türkçesi: yüz şahsıyet
Uygur Türkçesi: yüz çiray ärbap
Rusça: liçnost'
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
sima
is. [ər.]
1. Üz, sifət, bəniz. Gözəl sima. Solğun sima. Uşağın siması. – Aşıq oldum simasına, boyuna; Hayıf ki, kamalda dərin görmədim. Aşıq Ələsgər. [Kərim babanın] hərəkətindən və simasından gəncliyində çox igid və qoçaq olduğu anlaşılırdı. A.Şaiq. • Mənəvi sima – bir şəxsin daxili aləmi, daxili keyfiyyətlərinin məcmusu. // Surət, sifət. [Qazı Xudayar bəyə:] Rəfiqim, mən şəxsin simasından bilirəm ki, bu nə tövr adamdı. C.Məmmədquluzadə. Bəli, çox fitnələr baş verər, inan; Mələk simasına girəndə iblis. M.Rahim.
2. məc. Xarici görünüş, bir şeyi səciyyələndirən əlamətlərin məcmusu. Bakının siması gündən-günə dəyişir. – Biz kəndlərimizin simasının bu cür kökündən dəyişilməsinə sevinirik. Ə.Sadıq.
3. Sənətkarın öz əsərində yaratdığı tip.
4. Şəxsiyyət, şəxs. Öz musiqi və sənəti ilə, özünün dilrüba səsilə minlərin şadlığına səbəb olan bu tarixi sima ömründə kədərdən başqa bir mükafat qazana bilmədi. M.S.Ordubadi. Cəlil Məmmədquluzadə Azərbaycan klassik yazıçıları içərisində görkəmli və böyük simalardan biridir. M.İbrahimov.
Azarbayjan Türkchisining Sinonimler Lughiti (Çakıroğlu, 2013)
sima
I. çöhre, bəniz, üz, sifət, surət, şəkil
{çehre, beniz, yüz, sıfat, suret, şekil}
II. adam, şəxs
{kişi, şahıs}
Pamukkale Azarbayjan Türkchisi - Türkiye Türkchisi (A.D.T.ningki)
sima
sima
In'gilische—Türkche Lughet (Anonim)
sima
sima