onus

In'gilische—Türkche Lughet (FreeDict, 2017)

onus /nˈɒnsəns/

1. yük, görev, külfet. onus probandi (huk.) ispat etme görevi, kanıtlama zorunluğu.

In'gilische—Türkche Lughet (Anonim)

onus

yük
sorumluluk
görev

Yaqutche—In'gilische Lughet (Straughn, 2006)

onus

adv. quite

Axir izdelgen sözler:

• böriseg,
• pilav,
• yortmaq,
• sani,
• to'quvchi,
• biniş,
• sazaqlı,
• conulmak,
• Eşek,
• istetmek,
• maşina,
• kandil,
• bilgetmek,
• kakırt,
• uch,
• dikdik,
• Arız,
• ersiz,
• coexist,
• degna,
• temper,
• onus