obyektiv

Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)

obyektiv

I. sif. [lat. objectivus – şeyə aid olan]
1. Şüurdan kənarda və ondan asılı olmayaraq mövcud olan. Təbiətin obyektiv qanunları.
2. Qərəzsiz, tərəf tutmayan, bitərəf. Obyektiv nəticə. Hadisələrə verilən obyektiv qiymət. ‣ Obyektiv reallıq (gerçəklik) – şüurdan kənarda və ondan asılı olmayaraq mövcud olan hər şey.

II. [lat.] Optik cihazın, baxılan və ya fotoşəkli çəkilən şeyə yönəldilmiş bir və ya bir neçə linzadan ibarət hissəsi. Fotoaparatın obyektivi. Mikroskopun obyektivi.

Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)

obyektiv

r. objektif, afâki.

Axir izdelgen sözler:

• stir,
• dırmıq,
• aint,
• converse,
• novatorluq,
• protect,
• kashtachilik,
• Tazı,
• əğyar,
• imparatorluk,
• sıpdırıv,
• sürək,
• tereyağı,
• Sep,
• sənubər,
• gyjalatly,
• ötkünç,
• Ögüz,
• karbürasiya,
• nasi,
• tögerekleniv,
• obyektiv