naqafil
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
naqafil
sif. və zərf [fars. na... və ər. qafil] Qəfildən, birdən, nagahan, gözlənilmədən, xəbərsiz. Naqafil azara düşmək. Naqafil söz demək. Naqafil gəlmək. – Az qalmışdı duram, bir özgə tərəfə üz qoyam, birdən, aha, rəfiqim Rzaqulu bu tərəfdən naqafil çıxdı. C.Məmmədquluzadə. [Kərbəlayı Rəcəb:] Balaqardaş zalım oğlu naqafil anbardan çıxdı, ürəyim qopdu. N.Vəzirov.