mürid
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
mürid
is. [ər.] Keçmişdə: bir müsəlman təriqət şeyxinə və ya mürşidə beyət edərək ondan təriqətin üsul və mərasimlərini öyrənən adam; şagird. Pirkətanqulu pirinin şeyxi nə qədər öz müridini bəkləsə də, Məmməd gəlib çıxmadı. E.Sultanov. [Molla Xəlil] başından dağılan müridlərini yenə öz tərəfinə çəkməli idi. S.Hüseyn. Məşədi Məmməd Səmədin sadiq müridlərindən biri idi. B.Talıblı. // məc. Birinə kor-koranə itaət edən adam.
Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)
mürid
mürid, tarikatte bir şeyhe bağlanmış kişi, gazavata katılan mücahid (Kafkasya'ya özgü).