loş
Türkiye Türkchisi – Tiniq Türkche Lughiti (Kuleli, 2013)
loş
[Köken: Kökeni belirsiz] Yarı karanı, Ala karanı, Alaca karanı, Ala gölge, Kara gölge
Türkiye Türkchisi – Tatarche Lughet (Ganiyev, 1998)
loş
с. ярым караңгы, тонык
ercilasun1991
loş
Türkiye Türkçesi: loş
Azerbaycan Türkçesi: yarı garanlıg yer alagaranlıg
Başkurt Türkçesi: yarım karaŋğı
Kazak Türkçesi: ala köleŋke kömeski kara köleŋke
Kırgız Türkçesi: büdömük az karaŋğı
Özbek Türkçesi: ⱨıra ğıra-şirä
Tatar Türkçesi: yarım karaŋğı
Türkmen Türkçesi: ãlağaraŋkı
Uygur Türkçesi: gugum ğuva yoruk
Rusça: polutomnıy sumraçnıy mraçnıy
Azarbayjan Türkchisining Izahliq Lughiti (Orucovun, 2006)
loş
I. sif. və zərf məh.
1. Süst, ölgün. Loş at. – Bəylər öküz kimi yatmışdı sərxoş; Paltarilə yerə sərilmişdi loş. M.Müşfiq.
2. Boş, yerində və qaydasında bağlanmamış. Atın beli loş bağlanmışdır. İpi loş sarımaq.
II. is. zool. Hindxoruzu. Avropa ölkələrində saxlanılan loşların hamısı gətirilmə cinslərdən törəmişdir.