koyçu

Qirghizche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Yudahin)

koyçu

koyun çobanı; koyçu- koloñ kon.: çobanlar; koyçu-koluñ cerge ee boldu: çobanlar-züğürtler toprağın sahipleri- efendiler oldular.

Qarachay-Malqarche – Türkiye Türkchisi Lughiti (Nevruz, 1991)

koyçu

koyuncu, koyun yetiştiricisi, çoban. ~ koş: koyun ağılı, koyun çiftliği, igi ~nu koyu egiz tabar (as.): iyi koyun yetiştiricisinin koyunu ikiz doğurur.

Axir izdelgen sözler:

• teble,
• bufer,
• bidad,
• killi,
• başkarma,
• keltirmek,
• ahtiyar,
• kəs,
• tınç,
• tarvaqaylamoq,
• zergär,
• köklem,
• yombi,
• kıshasıça,
• bölündü,
• T'ung,
• muhandis,
• disinvestment,
• bulud,
• ýylyssy,
• to'lgoq,
• koyçu